Waarom ik nooit meer zeg dat ik me-time nodig heb
Ik hoor het vaak om me heen, als een soort argument waarom het legitiem is om tijd voor jezelf te nemen: “omdat je dat als moeder nu eenmaal nodig hebt…” Begrijp me niet verkeerd, ik kan enorm genieten van me-time, maar ik zeg eigelijk nooit meer dat ik het nu echt nodig heb. Ik heb geen oordeel op wat jij nodig hebt, dat kan voor jou anders zijn, maar het kan ook zijn dat je nog niet hebt geleerd hoe het anders kan.
Ik dacht eerder ook dat het heel normaal was dat je als vrouw/mama/mens gewoon af en toe tijd voor jezelf nodig hebt. In zeker mate is dat ook zo, je moet zo nu en dan ontspannen en afschakelen, maar wat nou als je jezelf leert om al in een eerder stadium, vaker en beter te leren luisteren naar jezelf? In dit blog neem ik je mee in een stappenplan hoe jij beter naar jezelf kan leren luisteren, zodat je je niet meer snakt naar me-time en jezelf niet meer chronisch uitput.
Me-time nodig hebben om weer even goed op te laden is een teken dat je jezelf chronisch overvraagt of te veel wegcijfert
Me-time nodig hebben om weer op te laden lijkt -zeker voor HSP’ers- heel gewoon, maar eigenlijk is het een teken dat je jezelf chronisch overvraagt of te veel wegcijfert. Het venijn zit in het ‘nodig hebben’, het suggereert dat je het nu niet hebt, dat je een ‘tekort’ ervaart en dat helpt nooit om je goed te voelen. Bovendien is me-time er altijd. Me-time wordt vaak geassocieerd met op jezelf zijn. Alsof je de verbinding met jezelf alleen kunt herstellen als er niemand om je heen is. Dit is niet waar. Het kan makkelijker voor je zijn, dat is ok. Maar als je leert om echt contact te maken en aanwezig te zijn in het nu, kan je ook verbinding maken met jezelf en weer opladen als er anderen bij je in de buurt zijn.
Hoe zou het voor je zijn als je gaat voelen dat me-time er altijd is? Ook als je jonge kinderen hebt, een drukke baan of een overvolle agenda? Met andere woorden: dat je ook kunt afschakelen binnen je gezin, bijvoorbeeld door te leren om makkelijker mee te bewegen en echt aanwezig te zijn. En dat je ook altijd kunt opladen? Omdat er altijd ruimte is om iets te doen waar je echt blij van wordt? Misschien merk jij wel dat thuiswerken te weinig spannend voor je is en mis je uitdaging. Probeer je nog wel eens iets nieuws uit of voed je jezelf met een goed boek of een podcast?
Als je in de overleef-modus staat ga je in je hoofd wonen en verlies je de wijsheid van je lichaam
Zowel door te weinig ontspanning als door te weinig doen waar je blij van wordt kom je in de overleef-modus. In deze modus ga je in je hoofd wonen en ‘verlaat’ je je lichaam. Dit is het moment dat je de verbinding met jezelf en de wijsheid van je lichaam verliest. Je lontje wordt kort, je bent vaak moe en je krijgt fysieke en mentale klachten. Als je druk bent in je hoofd met gedachten, twijfels, zorgen of to-do lijstjes, check je als het ware ‘uit’. De truc is om ‘in’ te checken. Door in te checken en met aandacht bij je lijf te zijn, herstel je de verbinding met jezelf, kun je opmerken hoe het met je gaat en wat je nodig hebt en kan je dus andere keuzes maken. Herken je dat je uitcheckt in een gesprek? Weet dan dat je zelf uit verbinding gaat, niet alleen met de ander, maar ook met jezelf. Oefen om in te checken: “Hee, wat gebeurt er nu bij mij, wat merk ik op, wat heb ik nodig of wat wil ik anders?” en spreek jezelf uit.
Als je niet gewend bent om regelmatig bij jezelf in te checken en jezelf makkelijk voorbij rent, heb ik een mooi stappenplan voor je die ik maakte samen met een lieve moeder uit mijn praktijk. Deze moeder is ambitieus en slim, maar wordt soms overvallen door emoties op momenten dat ze dat liever niet zou willen. Ik heb haar uitgelegd dat als emoties je overvallen je ze te lang genegeerd hebt. Ze vroeg aan mij wat ze kon doen om dit eerder te herkennen, maar ook of het mogelijk was om het voelen van emoties even ‘uit te stellen’, te parkeren tot een moment dat ze er meer ruimte voor had, omdat de zakelijke wereld waarin ze werkt daar echt niet altijd ruimte voor is. We kwamen tot het volgende stappenplan om haar emoties beter te herkennen en tijdiger serieus te nemen:
Stap 1: mini-breaks
Mini-breaks kan je zien als een eerste pauzeknop die je meerdere keren per dag kunt benutten. Even wat langzamer en dieper ademhalen, even een zintuigencheck of met al je aandacht een kopje thee drinken. Dit zijn manieren om in te checken en ze maken je bewust wat er in jou omgaat, waardoor je andere keuzes kunt maken. Vind je het nog lastig om dit te doen als er veel drukte om je heen is, ga dan gewoon even naar de wc en neem daar een paar minuten extra voor jezelf, het zal je goed doen en je helpen om betere keuzes te maken voor jezelf.
Stap 2: dag-evaluatie
De tweede stap is een check-in aan het einde van dag. Even evalueren: hoe is het gegaan? Waar ben ik trots op, wat maakte me in de war? Welke gedachten en gevoelens heb ik daarover? Een methode die ik hier veel voor gebruik is journalling (schrijven). Gewoon schrijven en ontdekken wat ik voel, wat me nog een beetje bezig houdt en of ik ook gedachten heb die me niet helpen, die ik kan veranderen. Als je goed bedreven bent in stap 1 is de dag-evaluatie niet persé dagelijks nodig (maar het mag natuurlijk wel), je kan dit ook per week doen of gewoon als je voelt dat je het nodig hebt.
Stap 3: de nood-knop
De derde stap is de noodknop: voor langere tijd de stekker er uit. Een dagje sauna, een weekend weg of iets kleiner: een massage of een lekker bad. De noodknop suggereert dat deze is voor nood-situaties: je hebt al (te) lang je emoties of behoeften genegeerd. Het kan echter ook zijn dat je hier zo nu en dan voor kiest, omdat je een belangrijke deadline hebt of omdat je kind jarig is. Je kunt dan al vooruit zien dat je daarna de nood-knop nodig hebt en dit alvast inplannen. Weet dat het een keuze is. Elke keuze is goed, maar als je het geen keuze vindt of eigenlijk liever wat minder vaak afhankelijk bent van de noodknop, weet dat het ook anders kan. Het gaat over de lading van jouw me-time: is het ‘een tekort, dat je nodig hebt en niet aan toe komt’ of is het ‘iets wat je jezelf gunt en een extra-tje voor je is’?
Is me-time iets wat je nodig hebt of is het een cadeautje dat je jezelf gunt?
Voor mezelf geldt dat ik de noodknop ook regelmatig nodig had: een avondje naar de yoga of met vriendinnen weg. Me-time is voor mij ook niet persé alleen, maar wel tijd waarop ik even nergens aan hoef te voldoen (geen werk, geen ‘mama’). Toen de lock-down een jaar geleden begon, dacht ik echt dat ik niet zonder kon, maar dat bleek niet waar. Ik heb geleerd om, terwijl de grenzen tussen werk- en privé vervaagden, ik vooral thuis was en zelden alleen, ik veel beter kon worden in de eerste pauze-knop.
Mijn eigen tempo bepalen: korte mini-breaks, even inchecken bij mezelf, bewust worden en bijstellen van wat er gebeurde of op de planning was. Ik leerde om steeds meer in het moment bij te sturen i.p.v. pas op een veel later moment te ontdekken dat het voor mij al een tijdje ‘to much’ of eigenlijk ‘niet ok’ was. Om beter te voelen èn eerder te luisteren. En ik dacht echt dat ik dat al kon, dat ik al Eigen Wijs was, maar afgelopen jaar heeft dit nog meer verdiept. Dichter bij mezelf, maar ook meer in verbinding met mijn gezin. Want inchecken en verbinden met jezelf is voorwaardelijk voor echte verbinding met een ander. Zo waardevol.
En heel eerlijk, ik kijk heus wel uit naar weer een echt dagje of avondje voor mezelf of met een goede vriendin weg (en dan iets anders dan een mooie wandeling ;), maar dan wel als cadeautje en niet omdat het nodig heb.
Ik gun jou ook dat je stopt met jezelf (onbewust) te overvragen en weg te cijferen. Zodat je dichter bij jezelf kan blijven èn meer in verbinding met anderen. Herken je deze behoefte? Dan heb ik speciaal voor jou een 7-daagse mini-training! Waarin je jezelf gaat gunnen wat je nodig hebt en uitgedaagd wordt om jezelf een week lang prioriteit te geven. Volledig gratis omdat het mijn wens is dat alle moeders meer gaan vertrouwen op hun Eigen Wijsheid en het niet meer gewoon gaan vinden om de noodknop te moeten gebruiken. Doe je mee?