Wil je meer emotionele verbinding? Vermijd deze 3 denkfouten!

Misschien herken je de angst om iets met je eigen onvrede te doen.
Je durft niet omdat je bang bent dat je dan grote keuzes moet maken.
Je bent bang te moeten (h)erkennen dat je niet meer tevreden bent met je werk of relatie.

Het kan pittig zijn om dat (aan jezelf) toe te geven.
Je bent bang voor de gevolgen…
En blijft dus zitten waar je zit uit angst voor de verandering en de onzekerheid.

Je emoties zijn richtingaanwijzers voor wat belangrijk is voor jou.

Je emoties zijn echter richtingaanwijzers voor wat belangrijk is voor jou.
Ga je emoties uit de weg, dan laat je jezelf eigenlijk in de steek.
Je wordt geraakt, maar geeft jezelf daarin niet de zorg en de aandacht die je nodig hebt.

En wat je nodig hebt is eigenlijk vrij simpel:
(door) voelen van de emotie, zonder daar direct grote consequenties aan te verbinden.
Maar je bent bang voor het verlangen dat dan misschien vrijkomt.

Denkfout 1: erkennen wat je voelt heeft consequenties…

De denkfout die je maakt is dat erkennen wat je voelt en verlangt betekent dat dit consequenties heeft. Dat is niet waar.

Je hoeft niet bang te zijn voor emoties. Ze doen je niks en je bent er ook niet aan overgeleverd als je ze toelaat. Emoties zijn golfbewegingen. Als je ze durft te voelen, nemen ze eerst toe, maar daarna weer af.

De golfbeweging is nodig om je lijf te verlaten. Als de golf onderbroken wordt (door afleiding, wegredeneren, relativeren of direct te fixen), blijft deze hangen in je systeem en zet het zich vast. Het wordt een trigger voor nieuwe situaties: als de emotie geraakt wordt komt de ‘opgeslagen -niet afgemaakte- golf’ weer in beweging. Lastig, maar ook een uitnodiging om de emotie alsnog te doorvoelen. Je hoeft er niet naar op zoek of te graven in therapie, het dient zich vanzelf aan in het gewone leven.

Negeer je het dan weer dan wordt de golf steeds groter. En dat is niet fout, soms vraagt het leven om door te gaan en is er geen keuze. Dat is wat het is. Dan komt er later een moment om alsnog te verwerken. Gun jezelf de tijd, maar ga je gevoel niet eindeloos uit de weg. Niemand dwingt je tot rigoreuze keuzes als je gaat voelen wat je voelt. Je gevoel is nooit de baas, dat ben je zelf. Je hebt niet voor niets ook een hoofd gekregen…

Wat je ervaart is vóór jou, niet tegen je

Mijn belangrijkste boodschap is eigenlijk dat wat je ervaart er voor jou is en niet tegen je. Gevoel is niet bedoeld om je onderuit te halen, maar om je richting te geven. Waarom gaat dit zo vaak mis?

Je hebt geleerd dat je emoties zelf moet fixen.

Dit begint al in de opvoeding: als een kind heel boos is, wordt het weg gestuurd. Op veel emoties zit van kinds af aan afwijzing, wat het pijnlijk maakt om ze te voelen en moeilijk om te delen. Ook is er in zelfhulp-land veel aandacht voor het kunnen onderscheiden welk gevoel van jou is en wat van ander. Het is belangrijk om dit onderscheid te kunnen maken, omdat het je helpt om je eigen verantwoordelijkheid te nemen, maar het kan ook ongewild afstand creëren.

Denkfout 2: Je kracht zit niet in het ‘voor jezelf’ kiezen

Herken je dat in je systeem de overtuiging leeft dat je krachtig bent als je voor jezelf kiest?
En dat als jij het niet doet, dat niemand het doet?

Maar wat er eigenlijk gebeurt als je kiest voor ‘deze kracht’ is dat je afstand creëert tussen jou en de ander. Dat kan helpend zijn om jezelf te beschermen, maar ook onwenselijk als je verlangt naar echte verbinding. Je isoleert jezelf en ontneemt jezelf de steun en het begrip dat je eigenlijk zo graag wilt.

Je emoties delen is het grootste cadeau wat je jezelf kan geven. Niet om het op te lossen, maar om te erkennen wat er in jou speelt. En dat laatste zijn we niet gewend valt me op. Je doet het misschien bij een coach of therapeut of met een enkele vriendin.

Maar meestal delen we, omdat we iets willen van de ander. We hebben bedacht wat we nodig hebben of wat we ‘normaal’ vinden en maken dat bespreekbaar. We verwachten daarmee impliciet van de ander dat hij/zij ons gevoel oplost.

Dat is makkelijk… (nee, zo voelt het vaak niet)

Je emoties delen is het grootste cadeau dat je jezelf kan geven

Hoe veel krachtiger zou het zijn als je kan delen, zonder te hoeven fixen.
Een gevoel hoeft niet weggewerkt, het gaat tenslotte vanzelf voorbij.

Hoe zou het voor je zijn als je zelf de verantwoordelijkheid zou dragen voor je gevoel, maar de ander wel kan meenemen in wat er gebeurt bij jou…. Waarom doe je dat eigenlijk niet?

Ben je bang dat de ander je te gevoelig vindt?
Je afwijst?
Misbruik maakt?
Of heb je geen vertrouwen dat het iets oplost?

Je kan ook delen om te verbinden. Zonder iets te vragen van de ander.
Of met een vraag, maar dan wel één waar ook ‘nee’ op gezegd mag worden…

Denkfout 3: Zeggen wat je vindt is niet ‘open’ zijn

Delen om te verbinden vraagt kwetsbaarheid. Het gaat niet over je mening delen, goed beargumenteerd en weloverwogen. Het gaat over je twijfels delen, je zoektocht, je emoties, je diepste waarheid, ook al begrijp je het zelf nog niet. Maar ook nieuwsgierig zijn naar wat de ander beweegt.

Ik hoor vaak van mensen dat ze een open boek zijn, maar meestal verwoorden ze niet wat er echt innerlijk bij hen speelt: wat ze voelen en verlangen. Jezelf echt openen, doe je vanuit je gevoel en dus niet alleen door te verwoorden wat je denkt.

Dit is kwetsbaar en je hoeft dit dan ook niet met iedereen te doen. 
Het delen kan ook ongemakkelijk zijn.

Het raakt mensen in hun eigen kwetsbaarheid,
hun neiging om te fixen,
om ‘negatieve’ emoties op te lossen.

De kunst is om te weten welke emotie van jou is en wat van de ander, zonder daarmee afstand te creëren. Jezelf volledig in te brengen en verantwoordelijkheid te nemen voor het deel dat van jou is èn in verbinding blijven met de ander.

Dus:

Wat kan JIJ doen om minder geïrriteerd te raken?
Of minder overprikkeld? Ontevreden?

EN kan je ook de moed en het vertrouwen (in jezelf) vinden om een ander deelgenoot te maken, ongeacht de reactie?

Je kunt je leven drastisch veranderen, of (eerst) de vaardigheid leren om verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf, terwijl je open en zacht blijft

Dit is wat je leert in de praktijk voor Eigen Wijsheid; zodat je de oplossing niet onnodig buiten jezelf zoekt en over een tijdje weer met dezelfde vraagstukken puzzelt. Je buitenwereld reflecteert tenslotte wat er in jou leeft en gezien mag worden.

Hoe gaat dit in zijn werk?

1) De eerste stap is om op te merken dat je emoties uit de weg gaat. Wat doe je om niet te voelen: omdenken, relativeren, afleiding zoeken (bijvoorbeeld hard werken) of reactief fixen (voor jezelf kiezen en daarmee uit verbinding gaan)? Word je bewust van jouw strategie en bedenk of dit nog voor je werkt?

2) Als je oefent om regelmatig in te checken bij jezelf, zal het steeds makkelijker voor je worden om tijdig te merken wat er in jou leeft. Je krijgt minder de neiging om dit uit de weg te gaan. Je vergroot je (lichaams)bewustzijn, zodat je de signalen van je lichaam ook beter opmerkt. De Eigen Wijsheid school geeft je tools en momenten om hier tijd en ruimte voor te maken.

Soms is dit bewustzijn genoeg en soms merk je dat je bepaalde gevoelens uit de weg blijft gaan (nog niet aan durft) of steeds in dezelfde valkuilen loopt. Je herkent je patronen, maar het lukt je (nog) niet om het te veranderen. Of je merkt dat je keihard aan het werk bent ‘aan jezelf’ en je zou wel willen dat het wat lichter wordt. Je voelt je eenzaam in je proces.

3) Dan is coaching een goed idee. In de coaching werk je aan je eigenwaarde/zelfvertrouwen en vergroot je je innerlijke veiligheid: ‘je kan je emoties aan – en ook de reactie van de ander’. Ook werken we aan jouw vrouwelijk leiderschap: je zachte kracht, openheid en de manier waarop je je opent of afsluit voor verbinding. 

In de sessies ruimen we oud zeer en aangeleerde overtuigingen op, die je in de weg zijn gaan zitten, zodat je je weer meer je ware zelf voelt. Ook ontdek je wat je werkelijke behoeften en verlangens zijn en hoe je hier meer ruimte voor kan maken. Je leert hoe je jezelf kan openen voor dat wat je verlangt, zonder weer in het keihard werken en de zelfsabotage terug te vallen. 

En dan komt het echte leven: want als je innerlijk werk hebt gedaan, komt de toets van de praktijk. Daarom krijg je what’s app support voor de momenten dat het leven je uitdaagt. Zodat je ‘in de interactie met anderen’ leert om te communiceren over wat je voelt, om andere keuzes te maken en te ervaren wat dat voor je doet. De what’s app support helpt je om vanuit je nieuwe perspectief andere conclusies te trekken en jouw patronen daadwerkelijk te doorbreken. En je zult zien dat de veranderingen vaak helemaal niet zo groot hoeven te zijn als je nu denkt.

Grote veranderingen kunnen altijd nog…

Coaching kan je leven zeker drastisch veranderen, maar in de eerste plaats leert het je om gelukkig te zijn met jezelf, ongeacht de omstandigheden waar je in zit. Om te accepteren wat er is en mee te bewegen met wat er kan. Om te leven vanuit (zelf)liefde i.p.v. angst.

Oprechte nieuwsgierigheid naar je emoties, je werkelijke verlangens en behoeften maken je zachter voor jezelf en voor anderen. Dat kan spannend zijn als je het niet gewend bent, maar het creëert ook nieuwe inzichten en mogelijkheden. Als je de verharding (zo nu en dan) kunt laten gaan, komt de vastzittende energie als vanzelf in beweging.

Je merkt dit in je energieniveau, maar ook in je openheid voor wat er op je pad komt. Het hoeft niet meer ‘bij voorkeur op jouw manier’, je vindt het makkelijker om je te verbinden en je voelt wat voor jou klopt. Met andere woorden: je durft steeds meer op jouw Eigen Wijsheid te vertrouwen. 

Wil jij dat ook of wil je iets delen n.a.v. deze blog?
Neem gerust contact met me op of kijk even verder op de website bij het coachingsaanbod.