Toen ik 11 jaar was besloot ik: ‘als ik groot ben’ ga ik het leven voor mensen makkelijker maken

Ik had geen idee meer waarom ik naar mijn werk ging en wist ook niet meer waar ik zelf blij van werd. Ik had het idee dat ik het supergoed voor elkaar had, leuke man, baan, huis en nu ook een kind, maar blij was ik niet. Dan moest ik wel gek zijn?

Gek was ik natuurlijk niet. Al had ik vaker het idee gehad dat ik gek was, omdat mijn ouders nog bij elkaar woonden, maar er volgens mij geen liefde meer was, omdat ik gepest werd na een verhuizing op de middelbare school en omdat ik met gemak goede cijfers haalde en duizend dingen ernaast deed waar anderen moesten blokken. Ik voelde me vaak anders dan anderen.

Via een loopbaancoach belandde ik bij een therapeut. Zij moedigde me aan naar mijn pijn te kijken, momenten dat ik verdriet had gehad of me niet gezien voelde. Ik vond het stom, het leek alsof ik ineens ‘een slechte jeugd’ had en dat mijn ouders overal de schuld van kregen. Natuurlijk was dat niet wat ze bedoelde: ze leerde me om niet langer over mijn gevoeligheden heen te stappen, te (h)erkennen wat zeer had gedaan om er vervolgens anders mee om te kunnen gaan. 

Ik ontdekte dat ik door ervaringen in mijn jeugd vooral had geleerd om op mijn “hoofd” te vertrouwen en mijn sensitiviteit, intuïtie en speelsheid op de achtergrond waren geraakt. Ik deed vooral wat verstandig en logisch was en wat ik dacht dat anderen van mij verwachtten. Ik deed mijn best, altijd. Ik had een groot verantwoordelijkheidsgevoel en daar was ik trots op. Je kon van mij op aan! Maar daardoor liet ik mezelf vaak in de steek en was ik teveel gefocust op de behoeften van anderen i.p.v. die van mijzelf. 

Ik (her)kende mijn eigen behoeften ook niet goed, ik was uit balans omdat ik inmiddels zo uit ‘mijn hoofd’ leefde dat ik geen contact meer had mijn gevoel. Tuurlijk was ik wel eens boos of verdrietig, maar dat vond ik vaak maar lastig. Ik stapte daar het liefst zo snel mogelijk overheen, ik bedacht een goed plan (oplossing) en dan moest het maar klaar zijn. Niet aanstellen en door…

Ik leerde vertrouwen op mijn Eigen Wijsheid 

De therapeut raadde me het eerste blok van een opleiding aan ‘Spirituele Psychologie’ te volgen, het zou me een hoop sessies schelen, had ze gezegd. Het blok duurde 5 dagen en was een worsteling. Deze leraar was huisarts en psycholoog van achtergrond, maar hij vertelde over chakra’s en energiebanen. Hij verbond oosterse denkwijzen aan westerse inzichten. Ik voelde dat ik hier goed zat, maar had even zoveel weerstand op wat hij allemaal zei. Het was niet bewezen en toch voelde het waar.

Ik leerde mediteren en werd overvallen door gevoelens van verdriet en eenzaamheid. Ik was kapot na die vijf dagen, echt ontzettend moe. Ik stond nog een paar dagen letterlijk te trillen op mijn benen, ben zelfs nog flauwgevallen, omdat mijn systeem zoveel te verwerken had gekregen. En toch ben ik nog 7 jaar doorgegaan met de opleiding en ben ik meer van dit soort, in mijn ogen aanvankelijk zweverige en vage dingen, gaan toevoegen aan mijn leven. Ik kon er met mijn verstand niet bij, maar ik werd er op een bepaalde manier rustig van. Het voelde alsof ik iets wezenlijks toevoegde in mijn leven, waar ik niet meer zonder kon.

Ik leerde lopen op twee benen, niet langer meer keuzes maken op slechts rationele afwegingen, maar ook durven vertrouwen op wat ik voel. Ik besloot mijn eigen praktijk op te starten, zomaar een cursus kinderyogadans te gaan doen, zangles te nemen en weer theater te gaan maken. Ik ontwikkelde mij verder in vrouwelijk leiderschap, (hoog)sensitiviteit, de taal van het lichaam en spiritualiteit. Ik leerde om te voelen wat ik nodig had en waar ik blij van werd en daar ‘gewoon’ voor te kiezen. En soms kost dat nog wel eens moeite hoor, leren doe ik nog elke dag, maar ik voel me veel meer in balans en (meestal) met veel energie en vertrouwen.

Ik zie hoe veel moeders hun best doen om alle ballen in de lucht te houden en daarbij zichzelf te vaak voorbij lopen. Moeders die geen tijd voor zichzelf nemen, omdat ze vinden dat ze er altijd voor de kinderen moeten zijn. Lieve en sensitieve vrouwen, die (net als ik) soms iets meer tijd nodig hebben om alle prikkels te verwerken, dingen een plekje te geven, na te voelen (reflecteren) hoe iets voor ze is en wat ze er mee willen.

Daarom heb ik een eigen WIJSHEID methode ontwikkeld. Een methode waarin je leert om de lat lager te leggen, te voelen wat voor jou echt belangrijk is, je emoties te herkennen als richtinggevers en jezelf te ondersteunen in plaats van te bekritiseren. Omdat ik alle moeders gun dat ze weer gewoon plezier hebben in dagelijkse dingen, met hun aandacht bij hun kinderen kunnen zijn (en niet bij alles wat nog moet) en geen last meer hebben van schuldgevoelens en gevoelens van tekort schieten. Je bent goed zoals je bent en hoeft niet te doen wat jij denkt dat hoort of zou moeten kunnen. Je mag echt luisteren naar jezelf, wat jij nodig hebt en wat voor jou goed voelt. 

Nog iets meer over mij

• De beste manier voor mij om mezelf op te laden is om naar buiten te gaan. In mijn vrije tijd ben ik het liefst met ons gezin en de boot op de Friese meren.
• Als ik ‘s avonds met een vriendin afspreek en we raken in een goed gesprek, dan kan ik heel laat thuiskomen. De verbinding tussen soul-sisters…
• Sommige mensen denken dat ik altijd druk ben, maar stiekem ben ik ook ‘kampioen cocoonen’: na een drukke dag zit ik heel graag lekker met een dekentje op de bank.
• Ik houd meer van thee dan van koffie, meer van wijn dan van bier. Tussen hartig en zoet kan ik moeilijk kiezen, al weet ik al een tijdje dat mijn lijf veel beter reageert op minder suikers.
• Mijn roots zijn ‘spoorloos’, ik ben in mijn leven veel verhuisd, maar heb vooral in het zuiden van Nederland gewoond. Voor de liefde ben ik naar Friesland verhuisd en inmiddels gelukkig goed geworteld. 
• Gesprekken over koetjes en kalfjes? Ik haak compleet af, ik kan me er zelfs niet op concentreren. Ik wil weten hoe het echt met je gaat en wat je beweegt, ik ga aan van echte verbinding.

Kennismaken?

Ik hoop dat ik je met mijn verhaal herkenning kan bieden. Dat je ontdekt dat waar jij tegen aan loopt niet gek is en dat je er anders mee om kan leren gaan. Herken je (delen van) mijn verhaal en voel je een klik? Neem dan contact met me op. Vertrouw op dat ene stemmetje dat zegt: dit zou wel eens kunnen gaan werken… Een inzichtsessie is gratis en vrijblijvend.  

Ik kijk er naar uit je te ontmoeten!